Σχετικά συχνή πάθηση του ώμου λόγω εναπόθεσης κρυστάλλων ασβεστίου στο στροφικό πέταλο των τενόντων ( κυρίως του υπερακανθίου). Το ασβέστιο σταδιακά οργανώνεται έχοντας υφή αρχικά όπως κρέμα οδοντόπαστας και αργότερα σκληραίνει σαν κιμωλία.
Η ακριβής αιτία είναι ακαθόριστη, πιθανώς να πυροδοτείται από κάποιο τραυματικό γεγονός οξύ ή επαναλαμβανόμενο στη περιοχή. Μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα μηχανικών παραγόντων (σύνδρομο πρόσκρουσης στροφικού πετάλου). Αυτό οδηγεί σε ινοχόνδρινη μεταπλασία και σε εναπόθεση κρυστάλλων ασβεστίου από τα χονδροκύτταρα.
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα παρουσιάζει δύο διαφορετικά στάδια.
- Το στάδιο του σχηματισμού
- Το στάδιο της επαναρρόφησης.
Το στάδιο εναπόθεσης ασβεστίου χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση των κρυστάλλων ασβεστίου. Το δεύτερο στάδιο χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια του οργανισμού για απορρόφηση των κρυστάλλων ασβεστίου μέσω φαγοκυττάρωσης και την αγγειακή διείσδυση στη περιοχή που είναι κλινικά και η πιο επώδυνη φάση. Οι ασθενείς που πάσχουν από ασβεστοποιό τενοντίτιδα μπορεί να εμφανίσουν πόνο κατά τη διάρκεια και των δυο σταδίων, αλλά συμβαίνει πιο συχνά κατά τη φάση της απορρόφησης.
- Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού μέχρι και 50-60% εμφανίζει εναπόθεση κρυστάλλων ασβεστίου στους τένοντες του στροφικού πετάλου χωρίς όμως ιδιαίτερη συμπτωματολογία πόνου.
- Στη οξεία φάση ο ασθενής παραπονείται για έντονο πόνο που σταδιακά αυξάνεται. Σε ορισμένους ασθενείς δε, δραματικά και κρατά τον ώμο του εντελώς ακίνητο, ενώ σε άλλους λιγότερο. Μετά από μερικές μέρες το έντονο άλγος υποχωρεί σταδιακά.
- Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει μέτριου βαθμού πόνος στο ώμο συνεχώς και ειδικά σε στροφικές κινήσεις, συνοδευόμενος με δυσκαμψία και περιορισμό εύρους κινήσεων. Αυτά τα επεισόδια μπορούν να προκληθούν αρκετές φορές κατά την διάρκεια του έτους.
Η διάγνωση γίνεται σχετικά εύκολα με μια ακτινογραφία ώμου. Συνήθως βέβαια απαιτείται περαιτέρω έλεγχος με Μαγνητική Τομογραφία για να διαπιστωθούν συνοδές βλάβες σε τένοντες, ακρώμιο, αστάθεια.
Θεραπεία ασβεστοποιού τενοντίτιδας
Η θεραπεία είναι αρχικά συντηρητική με:
- Αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα φάρμακα
- Ανάρτηση χειρός
- Παγοθεραπεία
- Όταν ο πόνος είναι σημαντικός εγχύσεις κορτικοειδούς με αναισθητικό στον υπακρωμιακό χώρο συνήθως υπό καθοδήγηση υπερήχου για αποφυγή έγχυσης απευθείας στον τένοντα που είναι συνήθως επιβλαβής.
Χρήσιμη επίσης είναι η παραπομπή του ασθενή σε φυσιοθεραπευτή για θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο, μετά βέβαια το οξύ στάδιο και κατόπιν πρόγραμμα μυϊκής ενίσχυσης που είναι ιδιαίτερα σημαντικό.
Άλλες φορές στη οξεία φάση γίνεται διαδερμική διάσπαση, πλύση και απορρόφηση του ασβεστίου με δυο ειδικές βελόνες με τοπική ένεση(CARM guide aspiration).
Σε επιλεγμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει έγχυση υαλουρονικού ή PRP με πολύ καλά αποτελέσματα, ενώ σε άλλες παρά τα συντηρητικά μέτρα ο πόνος δεν υποχωρεί ή υποτροπιάζει και συστήνεται η αρθροσκοπική αντιμετώπιση.
Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός μέσω 2 – 3 πολύ μικρών τομών στο δέρμα, εισάγει το αρθροσκόπιο στην άρθρωση, στον υπακρωμιακό χώρο και εντοπίζει τις εναποθέσεις των κρυστάλλων του ασβεστίου μεταξύ των ινών του στροφικού πετάλου. Στη συνέχεια, οι απασβεστώσεις αφαιρούνται. Σε περίπτωση μερικής ρήξης του τένοντα μετά τη αφαίρεση του ασβεστίου γίνεται συρραφή του τένοντα. Μπορεί να υπάρξει ανάγκη αύξησης του υπακρωμιακού χώρου ή αποκατάστασης άλλης βλάβης. Η αναισθησία είναι είτε γενική είτε block με μέθη και ο χρόνος χειρουργείου εξαρτάται από τις πιθανές συνοδές βλάβες.
Συνήθως ο ασθενής εξέρχεται από την κλινική την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Ο μετεγχειρητικός πόνος δεν είναι σημαντικός ειδικά μετά το πρώτο δωδεκάωρο και το block που συνήθως επιλέγεται διατηρεί τον ώμο με αναλγησία περίπου 24-48 ώρες. Κατόπιν αν δεν έχει γίνει και άλλου τύπου αποκατάσταση βλάβης, επιτρέπεται η κίνηση του άκρου στα όρια του πόνου και τα ελάχιστα ράμματα απορροφώνται. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο ασθενής επανέρχεται στην εργασία του.