Πρόκειται για κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από προοδευτικό περιορισμό όλων των κινήσεων του ώμου, τόσο ενεργητικών όσο και παθητικών. Συχνά δεν διαπιστώνεται κάποια άλλη γνωστή πάθηση του ώμου.
Για να τεθεί η διάγνωση, πρέπει να υπάρχει περιορισμός των παθητικών και ενεργητικών κινήσεων της γληνοβραχιόνιας και ωµοθωρακικής άρθρωσης για τουλάχιστον ένα μήνα, µε συμπτώματα που έχουν σταθεροποιηθεί ή χειροτερεύουν.
Η πάθηση μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής
- Στην πρωτοπαθή συµφυτική θυλακίτιδα δεν υπάρχει σαφής αιτία από το ιστορικό, την κλινική εξέταση ή την ακτινολογική εκτίμηση που να εξηγεί τα συμπτώματα.
Στην αρχική επώδυνη φάση (οξεία) παρατηρείται µία προοδευτική εγκατάσταση διάχυτου πόνου στον ώμο που διαρκεί από εβδομάδες έως μήνες.
Η δεύτερη φάση (υποξεία ή συμφυτική)χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια της κινητικότητας. Σε αυτή τη φάση, στους περισσότερους ασθενείς χάνονται η εξωτερική στροφή, η εσωτερική στροφή και η απαγωγή του ώμου.
Στην τελική φάση (αποδρομής) παρατηρείται προοδευτική βελτίωση της κινητικότητας του ώμου. Απαιτούνται από 9 έως και 24 µμήνες για την απόκτηση φυσιολογικής λειτουργικότητας. Η αποκατάσταση σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις είναι πλήρης ακόμη και χωρίς θεραπεία. Η πιθανότητα εμφάνισης και στον άλλο ώμο είναι σημαντική.
- Ο δευτεροπαθής παγωμένος ώμος µπορεί να σχετίζεται µε κάποιο τραυματισμό, τενοντίτιδα ή χειρουργική επέμβαση στον ώμο.
Συνήθως παρατηρείται σε ηλικία από 40 έως 60 έτη. Η συχνότητα εμφάνισης είναι 2%-5%, ενώ συχνότερα προσβάλλονται γυναίκες.
Αιτιολογία της συμφυτικής θυλακίτιδας ώμου
Οι παρακάτω παθήσεις έχουν ενοχοποιηθεί ως εκλυτικά αίτια:
- Τραυµατισµός
- Χειρουργική επέμβαση στον ώμο ή στην ευρύτερη περιοχή
- Φλεγµονώδης νόσος
- Σακχαρώδης διαβήτης
- Παθήσεις της σπονδυλικής στήλης
- Νόσος του Πάρκινσον
- Υπερθυρεοειδισµός
- Υποθυρεοειδισµός
- Ισχαιµική καρδιοπάθεια
- ∆ιάφορες παθήσεις των ώµων.
Αξιοσημείωτος είναι ο περιορισμός της ενεργητικής και παθητικής στροφής του ώμου, ιδιαίτερα της έξω στροφής. Ο πόνος οδηγεί σε σημαντική ανικανότητα, που επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες και την εργασία του ασθενούς.
Κατά τη διάρκεια της 2ης φάσης, οι ασθενείς παραπονούνται για ακαμψία και σοβαρή απώλεια της κινητικότητας του ώμου µε λιγότερο πόνο
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. Η ελάττωση της φλεγμονής που προκαλείται από τα αντιφλεγμονώδη οδηγεί σε ελάττωση του πόνου και ο ασθενής µπορεία να ανεχθεί καλύτερα τη φυσιοθεραπεία.
- Κορτικοστεροειδή από το στόμα. Αποτελούν μια εναλλακτική θεραπεία, ειδικά οι νεότερες κορτιζόνες, ωστόσο είναι μία θεραπεία που απαιτεί προσοχή.
- Τοπικές ενέσεις κορτικοστεροειδών. Η τοπική ένεση κορτικοστεροειδών µπορεία να συνδυαστεί θεραπευτικά µε αντιφλεγμονώδη ή κορτικοστεροειδή από το στόμα.
- Η έγχυση υπό καθοδήγηση µε ακτινοσκοπικό μηχάνημα ή συσκευή υπερήχου δεν έχει αποδειχθεί προς το παρόν να έχει ανώτερα αποτελέσματα.
- Θεραπεία µε κρουστικά κύματα (ESWT: Extracorporeal Shock Wave Therapy). Η θεραπεία έχει αποδειχθεί αποτελεσματική από την 4η εβδομάδα µε μεγαλύτερη βελτίωση κατά την 6η εβδομάδα.
- Η θέση της φυσικοθεραπείας στην νόσο αυτή είναι σημαντική και πρέπει να χρησιμοποιείται για μεγάλο διάστημα.
- Χειρισμοί- κινητοποίηση υπό νάρκωση. Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει ανταπόκριση με τα παραπάνω είναι μία σημαντική λύση. Γίνεται στο χειρουργείο χωρίς τομές υπό νάρκωση ή μέθη, διαρκεί πολύ λίγο και βοηθά στην βελτίωση της κινητικότητας του ώμου. Πρέπει να γίνεται με προσοχή γιατί υπάρχει η πιθανότητα κατάγματος ή σπάνια βλάβης νεύρου ή τένοντα.
Αποτελεί την τελευταία θεραπευτική επιλογή για ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται σε επίμονη συντηρητική θεραπεία.
Η αρθροσκόπική απελευθέρωση του αρθρικού θυλάκου έχει ένδειξη για τις σοβαρές µη ανταποκρινόµενες στη συντηρητική θεραπεία περιπτώσεις. Η αρθροσκοπική απελευθέρωση γίνεται µε µία τυπική αρθροσκόπηση του ώµου, κατά την οποία µε τη διαθερµία απελευθερώνεται περιµετρικά ο θύλακος από τις συµφύσεις.
Επιπλοκές της πάθησης
Στον ασθενή μπορεί να παραμείνει κάποιο έλλειμμα κινητικότητας και πόνος μέχρι και 3 έτη έπειτα από τη συντηρητική θεραπεία.
Μακροχρόνια μειωμένη λειτουργικότητα του ώμου παρατηρείται στο 7%-15% και επίμονα συμπτώματα έως και 40%.
Εάν έχετε περεταίρω απορίες σχετικά με τη συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον Εξειδικευμένο Ορθοπαιδικό Χειρουργό Δρ. Κωνσταντίνο Βαβλιάκη.