Ο πόνος στην ωμική ζώνη είναι σχετικά συχνός. Αποτελεί συνήθως το 10 -15% των μυοσκελετικών παθήσεων και παρουσιάζεται πιό συχνά στις ηλικίες 45-65 έτη, με πολύ υψηλή συχνότητα υποτροπής.
Στην Ορθοπαιδική ειδικότερα χρησιμοποιείται σε μεγάλο αριθμό παθήσεων. Συγκεκριμένα σε βλάβες των συνδέσμων, σε επικονδυλίτιδες, πελματιαίες απονευρωσίτιδες, συνδεσμικές βλάβες της σπονδυλικής στήλης, βλάβες των ιερολαγονίων, ορογονοθυλακίτιδες, οστεονεκρώσεις, βλάβες των συνδέσμων του ώμου και του γόνατος, βλάβες των τενόντων του ώμου, του γόνατος και της ποδοκνημικής και βέβαια σε βλάβες χόνδρου και οστεοαρθρίτιδα του ισχίου και του γόνατος.
Ο αριθμός των εγχύσεων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το είδος της βλάβης, η ηλικία, το είδος του prp που χρησιμοποιείται και η χρονιότητα της βλάβης.
Η διαδικασία παρασκευής περιλαμβάνει την λήψη αίματος από τον ασθενή κατά τον ίδιο τρόπο με μιά απλή αιμοληψία. Ακολουθεί η τοποθέτηση του αίματος σε ένα κιτ και η φυγοκέντριση που διαχωρίζει τα αιμοπετάλια από τα ερυθρά και μερικώς από τα λευκά αιμοσφαίρια και η λήψη του τελικού δείγματος που περιλαμβάνει ουσιαστικά αιμοπετάλια σε συγκεντρώσεις 3-5 φορές περισσότερες από αυτές του αίματος μαζί με αυξητικούς παράγοντες, κιτοκίνες κτλ. Ακολουθεί η έγχυση στην περιοχή που ενδιαφέρει. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιείται αρχικώς αντιπηκτικό και στο τέλος γίνεται ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων.
Η παρασκευή του prp μπορεί να γίνει με απλούς δοκιμαστικούς σωλήνες και απλά αναλώσιμα επιτρέποντας χαμηλό κόστος. Ωστόσο είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται κιτς, τυποποιημένες τεχνικές και φυγόκεντροι που έχουν δοκιμαστεί και έχουν λάβει πιστοποιήσεις για βέλτιστο αποτέλεσμα, που ωστόσο ανεβάζει το κόστος, αλλά και την ασφάλεια.
Στο άμεσο μέλλον αναμένεται περαιτέρω εντατικοποίηση της χρήσης και βελτιστοποίηση των μεθόδων και των μηχανών που χρησιμοποιούνται μια και η διάδοση είναι καθολική.